yollar

o zaman nerden bilirdim yolculuğumuz çetin ve zor geçeceğini

sevgiyi şefkati ve anneliği bu yolculukta anladım seni

tanımayı... hastaneye gidip kız olduğunu öğrendiğim zaman….                         

anneliği anladım o an

yolculuğumuz ve kavuşma anı bir öğleden sonra oldu;

ve sen doğdun...

ağladın sesini duymak bana güç verdi doğduktan sonra seni hemen hastaneye yatırdılar küveze koydular….

öğrendim ki seni hastaneye yatırmışlar seni benden ayırmışlar

doğumhanedeydim ben ama sen yoktun

hastaneye gitmiştin yoktun.sonra sen geldin ve ben arabayla eve geldik birbirimizi tanımaya çalışırken

hep yolda sen bana baktın, vardık seni kucağıma ilk aldığım zaman anneliğin ne kadar farklı

bir duygu olduğunu anladım.her günüm her gecemin sen olduğunu senin herşeyim olduğunu anlamıştım

üç aylık oldun sende morarma ve ses kısıklığıdu çok sağlıklı görünsede istemeyerekte olsa

doktora gittik doktor senin kalp hastalığı olduğunu söyleyince yıkıldım perişan oldum üç

gün hastanede yattık sonra eve geldik ama nerden biliridim bu yolun sonbaharlı yolun sonu

kış olacağını.üç ay altı ay oldu sende kasılmalar artarken morarmalarda arttı nefesiz kalıyordun

sen, hastaneye götürdğüm zaman hayatımın acı gerçeğini öğrendim yolun sonu olduğunu senin

öleceğini öğrendiğim zaman yıkıldım inannamadım olmaz dedim nasıl olur dedim ama gerçekti.

hatanede 20 gün yattık sen çok kötü oldum hemşireler sana çok kötü davrandı ama sen direndin.yaşamak için

anju olup seni sedyeyle hademe götürdüğü zaman bana bakışını untamam seninle hastanede yatışlarımızı

senin başında iken bir an bile uyumayaşımı unutamam.anu oldun ve seni çıkardık eve getirdik

sen çok iyiydin hep bana bakıyordun ben de sana....16 NİSAN 2010 SONBAHARIN BİTTİPTE KIŞIN GELDİĞİ GÜN

o gün sen hastaneye gittin kontorolün vardı akşam işten çıkıp senin yanına geldiğim zaman içime sıkıntı girdi

o gün bababannen telefonu çaldırdı amcan kaza yaptı sanki o gün büyülüydü ver her kezin başında

bir bela vardı akşam ilaçlarını verirken sen çok ağladın buna dayamamadım babanın yanına gelip  ne oldu dedim

çok ağlıyor dedim nerden bilirdim kızım.....senin mamanı verdikten sonra ben yanında uyumuş kalmışım

babanda oda uyumuş gece ben kalktım seni kucağıma aldım,neden konuşmuyordun mıyorsun dedim

seni yatağına koyduktan sonra ben babanın yanına odaya gittim ilacını vermemiştik denin onu vermeye

yanına gelmiştim kiii sen ölmüştün.kucağıma aldığım zaman seni senin gözün açık rengin limon sarsı idi.

senin öldüğünü anladığım anda ise seni babana verdim .baban sana kalp masajı yaptktan sonra   ben de telefona

sarıldım.aradım ama kimseye ulaşamadım..kapıya kendimi attıktan sonra karşı komşunun kapısında kriz geçirdyıkılmıştım

çok kötü durumdaydın çığlık atarka kendimi avutuyordum kiii evlat acısını yaşayan bir anneydim

artık...tek sıyanacağım allahım vardı allaha sığındım anladım ki hayat herşeye rağmen yaşanıyor.

YOLUN SONU ÖLÜM AYRILIK VE KİMSE BUNA DUR DİYEMİYORRR ALLAHTAN GELİP ALLAHA VARACAĞIMIZI

UNUTMAK OLUYOR....